سرمقاله:
گنج میسر نمی‌شود!
پیش تر هم نوشتیم… «به عنوان رسانه، آنچه از قلم ما بر می‌آِید، بازتاب نظرات و پیشنهادات مدیران، متخصصان و کارشناسان حوزه گردشگری است، تا دولت‌مردان و مسئولان امر را واداریم به برنامه‌ها و جریان‌سازی‌های خود سرعت بخشیده و نگاه‌شان را جامع‌تر و دقیق‌تر کرده و حتی ابتدای امر صرفا، کاستی‌ها را ببینند.
اصلا چند صباحی، چشم بر تمامی پیشرفت‌ها ببندند، فقط نواقص را ببینند و بر آنها متمرکز شوند. که این نواقص کم هم نیستند!»
مکن ز غصه شکایت،که در طریق طلب به راحتی نرسید، آن که زحمتی نکشید
گنج میسر نمی‌شود! – این مصرع از شعر سعدی همیشه سرفصل اندیشه ما بوده و هست: «نابرده رنج، گنج میسر نمی‌شود!» اینچنین است که به امید یافتن مسیر درست تعالی در آنچه می‌تواند ما و آینده‌گان ما را تامین کند، از تلاش فروگذار نکرده‌ایم. چرا که به عنوان مردمانی از مرز و بوم ایران زمین، وارث اندیشه‌ای شگرف و قابل احترام هستیم.
اما یک سوال بر ذهن ما سنگینی می کند. این رنج قرار است تا کی ادامه داشته باشد؟ آیا تلاش و همت مستدام فعالان صنعت گردشگری تا کنون کفایت رسیدن به نیمه راه هدف را نداشته که همچنان با سختی‌ها و مشقات ابتدای مسیر، دست به گربیان هستیم؟ چگونه است که رشد و پویایی این صنعت را در اقصی نقاط جهان می‌بینیم و با آنکه تلاشمان را چند برابر کرده و همت گماشتیه‌ایم، به برداشتن سنگ‌ها از مسیر پیشرفت، باز همچنان اندر خم یک کوچه‌ایم؟
با عنایت به این حقیقت که اکنون در دوره پسا کرونا هستیم و از روی کار آمدن دولت جدید و انتصاب مسئولین ذی‌ربط یک سال گذشته است، پرسش ما این است! آیا برای خواست‌ها، پیشنهادات و مطالبات بخش خصوصی که به گوش شنوای بزرگواران رساندیم، برنامه‌ریزی صورت گرفته است؟ مجله سفرنویسان به عنوان تریبونی آزاد به نیابت از تمامی فعالان صنعت گردشگری سه پرسش روشن دارد:1- آیا برنامه‌ریزی برای آینده این صنعت به انجام رسیده است؟ 2- چه میزان از برنامه‌های تنظیم شده، اجرایی شده‌اند؟ 3- این انتظار و صبوری تا چه زمان باید ادامه پیدا کند؟
متاسفانه شفاف سازی برنامه‌ها و تصمیمات تاثیر‌گذار در حوزه گردشگری، چنان نادیده گرفته می‌شود که بیشتر فعالان در این حوزه گمان می‌برند شاید کاملا فراموش شده باشند و قرار نیست قدمی راهگشا از طرف دولت و مسئولان برای پیشرفت و ارتقای این صنعت برداشته شود. رسانه های تخصصی گردشگری، موظف به رصد، بررسی، تحلیل و پیگیری همچنین بازتاب رویدادها، تاثیرات آن، رونمایی از اقدامات جاری و انعکاس اقدامات آتی دولت در مسیر پیشرفت و اعتلای صنعت گردشگری هستند. اما چنان گاه توسط وزارتخانه میراث فرهنگی، هنری، گردشگری و صنایع‌دستی، مورد بی‌مهری قرار گرفته و به حاشیه رانده می‌شوند، گویی رسانه را تنها به عنوان فضایی برای تبلیغات کوتاه مدت می‌شناسند. و مهندسی رسانه ای را در دستور کار خود قرار داده اند. خوشبختانه برخی سمت ها در وزارتخانه کورسوی امیدی را ایجاد کرده است که دلخوش به آن می توان پیش روی کرد.
در شرایطی که تولید ناخالص ملی کشور 25% و سهم گردشگری فقط 4.2% است نباید انتظار معجزه آسایی از این صنعت داشت. اما جای سوال است، زمانی که می شود با تمرکز بر گردشگری آن هم کشوری همچون ایران که همگان بر پتانسیل گردشگری آن آگاه هستند این ارقام را حداقل به دو برابر رساند و اشتغال زایی را در سطح جامعه افزایش داد و رونق اقتصاد آن هم در شرایط تحریم های ظالمانه ایجاد کرد. چرا اراده کافی برای برنامه ریزی شفاف و عملگرا وجود ندارد؟ گزینه ای روی میز نیست؟
با انتخاب برخی از متخصصان در وزارتخانه امید می رفت و می رود وضعیت گردشگری بهتر شود. در طی یکسال گذشته شاهد تغییراتی بوده ایم اما دوری از متخصصان دیگر و عدم به کارگیری آن ها سرخوردگی دیگری به بار آورد و این نشان از تاکید بر واگرایی و انتخابات جزیره ای است. انتظار می رود با همگرایی متخصصان و فراخوان وزیر همچنان که در رسانه ای کردن اقدامات خود در شبکه های اجتماعی همچون یک سلبریتی موفق بوده است، بار دیگر شاهد تغییر وضعیت به سمت مثبت باشیم.
دانلود رایگان شماره 7 مجله سفرنویسان
گنج میسر نمی‌شود!
گنج میسر نمی‌شود!
گنج میسر نمی‌شود!
گنج میسر نمی‌شود!
گنج میسر نمی‌شود!
گنج میسر نمی‌شود!